Electrocardiography
الکتروکاردیوگرافی یعنی ثبت فعالیت الکتریکی قلب به وسیله الکترودهایی که روی پوست بدن نصب می شوند. الکتروکاردیوگرام دارای چندین نوع موج است. برخی از این امواج گنبدی شکل و برخی نوک تیز هستند.
هر کدام از این امواج مربوط به یک سری فعالیت های الکتریکی عضلات قلب هستند.
پزشکان با دانستن اشکال طبیعی و غیر طبیعی این امواج می توانند بیماری های قلبی و حتی غیر قلبی که منجر به تغییرات الکتریسیته قلب می شوند را شناسایی و درمان کنند.
ثبت فعالیت های الکتریکی قلب به چند روش صورت می گیرد:
روش اولهمان نوار قلب معمولی است. تغییرات ولتاژ الکتریکی قلب روی نوار کاغذی که با سرعت مشخص حرکت می کند ثبت می شود.
روش دوم
بیمار در بیمارستان بستری شده و به طور مداوم فعالیت الکتریکی قلب او در صفحه نمایشی نشان داده می شود. از این روش در بیماری های حاد قلبی یا در بیماران بدحال که نیاز به مراقبت مداوم قلبی دارند استفاده می شود.
مانیتورینگ هولتر است. این روش برای افرادی استفاده می شود که در طول شبانه روز فقط لحظات یا دقایق کوتاه دچار مشکل قلبی می شوند و بقیه زمان ها مشکل واضحی ندارند. در این روش یک دستگاه ضبط به بیمار وصل می شود تا در طول شبانه روز فعالیت های الکتریکی قلب را ثبت کند تا پزشک بعدا با بررسی آن ها وقوع حوادث قلبی را متوجه شود.
برای برخی بیماری ها الکتروکاردیوگرام بسیار موثر و جزو اقدامات تشخیصی اصلی است:
* این بیماری ها شامل آنفارکتوس قلبی و آریتمی های قلبی (به معنی ضربان های نا به جا و غیر طبیعی قلبی) می باشد. در مورد آنفارکتوس قلبی نه تنها در تشخیص اولیه بیماری از نوار قلب کمک گرفته می شود، بلکه در ساعات بعد از وقوع آنفارکتوس که بیشترین خطر وقوع آریتمی های بدخیم قلبی بیمار را تهدید می کند، بیمار به طور مداوم تحت مانیتورینگ بوده و هر گونه آریتمی سریعا با شوک یا دارو درمان می شود.
* الکتروکاردیوگرام حتی در برخی بیماری های غیر قلبی مثل انواع مسمومیت های دارویی و تغییرات کلسیم و پتاسیم خون نیز کمک کننده است و پزشکان از آن کمک می گیرند.
الکتروکاردیوگرام در حالت عادی تغییری ندارد، ولی هنگامی که قلب تحت فشار قرار می گیرد، دچار تغییر می شود.
دکتر رضا کریمی - متخصص بیماری های داخلی
جام جم
جام جم
.jpg)
0 دیدگاه:
ارسال یک نظر