سخنان کوتاه از ((ابوعلی سینا))

·        نشان دوست نیكو آن است كه خطای تو را بپوشاند، تو را پند دهد و رازت را آشكار نسازد.

·        هر كه دنیا خواهد، دانش آموزد و هر كه آخرت خواهد در عمل كوشد.

·        چیزی كه دانش می آراید راستی است.

·        هیچ چیز در دنیا اتفاقی نیست.

·        نیك بخت ترین مردم كسی است كه كردار به سخاوت بیاراید و گفتار به راستی.

·        موسیقی، صدای خداست.

·        هر كس عادت كند كه بدون دلیل هر حرفی را باور كند، از صورت انسانی خارج است.

·         اگر می دانستید كه یك محكوم به مرگ هنگام مجازات تا چه حد آرزوی بازگشت به زندگی را دارد، آنگاه قدر روزهایی را كه با غم سپری می كنید، می دانستید.

·        كسی كه به تمرینهای بدنی می پردازد به هیچ دارویی نیاز ندارد، درمان او در جنبش و حركت است.

·         تعصب در دانش و فلسفه مانند هر تعصب دیگر نشانه ی خامی و بی مایگی است و همیشه به زیان حقیقت تمام می شود.

·        برخی چنان سرگرم میراث علمی گذشتگانند كه فرصت مراجعه به عقل خود را ندارند و اگر فرصتی هم به دست آورند حاضر نیستند اشتباه ها و لغزش های آنان را اصلاح و جبران كنند.

·        انسان، هر زمان از پیشامدِ آینده درباره ی خود اندیشید و از آن، بیم و هراس در خاطرش نِشاند، آن خطر، زودتر او را تعقیب می كند.