پیش از قهر , آشتی کن !

اختلاف نظر , اختلاف رای و عقیده , همه جا وجود دارد و

انکارنمی شود , بین هر دسته و اجتماعی با هر شیوه و طرز فکر

و عقیده ای , بالاخره یک سری اختلافات وجود دارد یا به وجود


 می آید .چند صباحی این اختلافات , ذهن و وقت دو طرف را به

خود معطوف می دارد ; تلاش های منفی , برداشت و قضاوت

های گاه مغرضانه و سر انجام , یک اتفاق , ما را بر سر یک

میز می نشاند . به حرف هم گوش می دهند , کمی گلایه , کمی

چاشنی عذر خواهی و سرانجام , پس از کشمکشی کاملا آرام و

دلپذیر, این مجادله , سوء تفاهم یا اختلاف , ختم به خیر می شود.

بیایید پیش از هر کاری , بنشینیم , آرام و معقول به حرف هم

گوش فرا دهیم , برای اثبات یا رد عقاید طرفین , دلیل و برهان

بیاوریم , از هم عذر خواهی کنیم و در یک کلام , آماده آشتی و

همراهی شویم . این جا دیگر به فرمول زشت قهر نیازی نیست

چرا که قبلا آشتی کرده ایم و چون در سلسله مراتب وجودی , قهر

 پیش ازآشتی ست , نوبت به قهر نخواهد رسید .

آشتی بدون قهر , یعنی کاری که قرار است بعد ها با هزاران

 خواهش , التماس و انواع و اقسام واسطه ها در یک محیط

سراسر خجلت و شرم آور انجامش دهیم , بیایید صاف و پوست

کنده , روبه روی هم بنشینشم و مشکل را پیش از بروز , حل کنیم

بیایید آشتی کنیم تا مجبور نباشیم تن به قهر دهیم .

رضا بردستانی