دزد کفش ها(طنز)

چند روزی از دزدیده شدن کفش های آپارتمان آقای بوستانی گذشته بود.

خانواده ی آقای بوستانی و دیگر خانواده های این آپارتمان از این رویداد بسیار متعجب و شاکی شده بودند.

آقای بوستانی یک پسر کوچک داشت.

چند روز بعد از گذشت آن حادثه:

روزی زنگ آیفون به صدا در می آید.

پسر کوچک آقای بوستانی آیفون را بر می دارد.مردی که پشت درب بوده می گوید:

- سلام پسرم،میشه در رو وا کنی؟

پسر آقای بوستانی که حس کنجکاوی اش گل کرده بود جواب داد:

- ببخشید آقا شما دزد هستید؟

و آن مرد هم در جواب می گوید:

- نخیر پسرجان من پستچی هستم

چند لحظه بعد:
مادر از پسرش پرسید:
چرا این حرف زدی؟
پسر:
خوب مامان باید بپرسم کیه؟ شاید دزد باشه.

(این داستان واقعی بود)